Deze reis is uniek in zijn soort, maar ook zeker voor Vasa Sport. We rijden namelijk de EnduroWeek Salzburgerland.
In tegenstelling tot de meeste TransAlp-reizen, gaat het hier voornamelijk naar beneden. De mooie trailtjes, waar we normaal gesproken keihard voor moeten werken, worden nu met de lift bezocht. De deelnemers knijpen in hun handen dat ze dit mogen meemaken. Het motto is Fun met een dikke vette hoofdletter. Als de wandelaars zich af vragen wat we daar aan het doen zijn, weten we dat we op het goede spoor zitten.
Op en top genieten in Hinterglemm!
Voordat we op pad gaan beschermen we onze kostbare huid met beschermers en stappen op 18 juli in Hinterglemm voor het eerst deze week in de lift. Namen zoals de Bleu line, Pro-line en X-line hadden we al op het kaartje zien staan. Nu staan we bij de ingang. De Bleu line is als eerste aan de beurt. Een niet al te moeilijke bikeparktrail met kombochten. Iets wat gespannen, draaien we de eerste kombochten in.
Het lijkt erop dat onze fietsen trailproof zijn. Ze sporen heerlijk door de bochten en de in Nederland overdreven veerweg wordt hier maximaal gebruikt. Onze Enduro fietsen beschikken over minimaal 150mm veerweg waar je in Nederland normaal gesproken maar 100mm gebruikt. Ik was hier eerder met zo’n ‘Nederlandse’ fiets. Het verschil is enorm. Met de hardtail had ik het gevoel op een wilde stier te zitten die mij graag uit het zadel stootte. Nu blijven we lekker zitten en focussen we onze op de leuke dingen. Zo hard mogelijk door de bocht en hier en daar een kleine sprong. Zo, dat was dan het infietsrondje.
Het echte avontuur gaat van start
Nadat we op de aanreisdag de fietsen aan de tand hebben gevoeld is het op 19 juli tijd voor het echte avontuur. Eerst gaat het richting de X-line. Hier komen we erachter dat onze bikes toch niet helemaal trailproof zijn. Deze pittige bikeparkafdaling kent geen genade voor onze banden en we rijden bijna iedere afdaling een paar keer lek. Morgen toch maar andere banden monteren. Aan het einde van de trail vergapen we ons nog even aan de road gap van zo’n 4 meter hoog. Deze laten we voorlopig maar even voor wat het is. Misschien ooit…
Nadat we ons leven gespaard hebben gaan we door naar de Panorama en Milka trail. Hier krijgen we wat rust want deze trails lopen een stuk minder steil en minder stenig dan de X-line. Hier gaan zowaar hele families naar beneden. We zien hier ook een vader en zijn zoons dalen. De kinderen volledig in de bescherming en papa heeft slechts een wielrenbroekje aan en een helm op. Misschien vinden sommige vrouwen dat sexy maar ons leek het niet helemaal het goede voorbeeld. Gelukkig zijn de kids goed beschermd.
Je ziet hier overigens uit bijna alle generaties iemand naar beneden komen. De fun van het dalen zit er hier in Oostenrijk goed in. Uitgeraasd op de trails is het tijd voor een van de mooiste paden van Europa. De Hacklerberger trail. Ik heb deze eerder gefietst en weet dat we ons hierop gaan vermaken. Het eerste stuk is een mooie singletrack. Een wandelaar zou het een wandelpaadje noemen. Waar ik voorheen de natuurlijke jumps niet zag liggen, zien we nu in iedere steen een mogelijkheid voor wat airtime. Samen met de deelnemers vliegen we met grote glimlachen door de lucht. De trail loopt helemaal van bovenin Saalbach tot in Hinterglemm. We hoefden hier maar 200 hoogtemeters te klimmen. Wat een luxe!
Een groot bikeparadijs
De 2e etappe wordt weer een speciale. We beginnen met één van de moeilijkste singletracks uit het boekje. De Stadfelt trail. Dit is een mooie singletrack die het maximale van ons vraagt om te voorkomen dat we van de fiets stuiteren. Of glijden, want na een nacht met veel regen zijn de uitstekende wortels een extra uitdaging. Heel af en toe wordt de uitdaging dan ook te groot en gaan we onderuit. Alles blijft gelukkig heel en na 1 uur afdaalpret staan we wederom in Hinterglemm.
Nu staat er nog een tourtje op het programma met zo’n 500 hoogtemeters. Voor een TransAlper een peulenschil, maar voor de Enduro-rijder een noodzakelijk kwaad. In dit tourtje zitten gelukkig ook nog heel wat dalende meters. O.a. een leuk stukje op de Hollen trail. Een stukje bezaaid met houten constructies genaamd north shores. Daarna rap nog 400 meter klimmen om snel te vergeten. Boven begint wederom een prachtige panorama trail met uitzichten in het dal van Hinterglemm. Als we boven in Hinterglemm komen tossen we kop of munt tussen de bleu en de pro-line. De laatste wint. Beneden aangekomen heeft de klok zijn werk gedaan en is het tijd om ons Hotel weer eens te bezoeken.
Wat een toptrails zijn het
De 3e etappe gaat richting Leogang. Maikel en Kyro hadden dat bikeparadijs vanuit de auto op de heenreis al gespot en staan te trappelen om deze te bezoeken. Het herbergt heel wat mooie en zeer uitdagende bikepark routes. Het bruist hier dan ook van de bikers. Maar voordat we er komen moeten we nog over minimaal duizend wortels. Wellicht dat het pad daarom Wurtzel trail heet. 1 wortel is weerbarstig en Kyro glijdt uit en schraapt met zijn pedaal zijn kuit. Een flinke snee is het gevolg. Snel een verbandje en door naar Leogang. Daar begint het feest met de Hangman II een spannende afdaling met hier en daar een uitdagende sprong of drop.
Wij laten wat verbaasde downhillers achter die staan te twijfelen bij een drop nadat wij er naar beneden sprongen. Bij het middenstation kun je door op de Hangman I of switchen naar een andere trail. Wij kiezen voor dat laatste. Kyro gaat helemaal los op de freeride en springt en keert op de kombochten en jumps op het parcours. Daarbij vergeet hij ons en mist de afslag naar de Bongo Bongo trial. Maikel en ik pikken deze echter nog wel mee en vervolgen onze weg via allemaal north shores waarbij je er heel goed op moet letten dat je op de plankjes blijft, want het loopt hier steil naar beneden. Met licht knikkende knieën komen wij beneden aan in Leogang.
Uitleven in Leogang
De 4e dag is de laatste in Hinterglemm. Het is moeilijk afscheid nemen, want de trails zitten er inmiddels lekker in. Kyro mag van de dokter helaas niet verder vanwege zijn snijwond. We moeten hem dus helaas achterlaten bij het Hotel. Maikel en ik beginnen de dag gewoon maar eens op dezelfde manier als gisteren. Lang leve Leogang!
We pakken weer de Hangman II en de Freeride. Dit keer zonder de Bongo Bongo. Daarna weer naar boven. Daar kiezen we niet voor de Asitz trail maar klimmen een stukje door en bevinden ons op wederom op een prachtig uitzichtpunt. Daarna gaat het snel door naar een afdaling richting Viehhofen. Dit wandelpad staat mooi loodrecht op de hoogtelijnen dus dat belooft wat.
Het blijkt ook één van de mooiste afdalingen van de week te worden. Een smalle flowende trail die wisselt tussen hei en bos. Als bonus eindigt de trail bij een restaurant waar we onze buikjes vullen. Beneden in Viehhofen gaat het voor Maikel richting Zell am See en ik pak nog even de Stadfelt trail mee.
Ook Kaprun en Neukirchen zijn een genot
De volgende etappe gaat naar Kaprun, om precies te zijn de Kitzsteinhorn. Hier liggen drie droomtrailtjes ons te wachten, 12 kilometer dikke fun. Het gaat hierbij zo’n 1.500 hoogtemeters naar beneden. Wanneer we onze lifttickets kopen zijn we verbaasd over de grote getalen Arabieren die zich hier ook omhoog begeven. Zij zijn er voor het uitzicht, wij delen dit samen met het bikegenot. Met 1 klein verschil; de wandelaars en uitzichtliefhebbers gaan over de sneeuwgrens. Wij blijven er liever onder en ‘behelpen’ ons met het uitzicht op 2.450 meter. We gaan eerst los op de Geißstein Trail. Deze gaat van boven naar het middenstation. 3.144 meters leggen wij erop af. Wandelaars en bikers delen deze trail. We genieten van het natuurlijke wandelpad en drop en jumpen hier en daar wat stenen.
Bij het middenstation begint ons volgende avontuur: Wüstlau Trail. Deze is een stuk langer 7.700 meter. Het begint als een bikeparkspoor met diepe kombochten. Als we uitgedraaid zijn, springen we snelle stenige trails op. Remmen los en gaan. Zoals wel vaker bij hoge snelheden is dit genot van korte duur. De snelheid gaat omlaag en via steile trails is het draaien en keren tot in het dal. Trillend van genot begeven we ons snel naar de lift om dit nog een keer mee te maken. Als we weer voor de 3e keer boven komen ontmoeten we Kyro die even en kijkje komt nemen en samen met hem consumeren we een lekkere sappige burger. Daarna nog 1x naar beneden en dan is de strijd wel gestreden en we springen weer in de auto naar onze volgende locatie.
Does life get any better?
In Neukirchen genieten we van het luxe hotel en zijn natuurlijke zwembad. Uitgespetterd laten we ons daarna culinair verwennen. Does life get any beter? Na het slaapje gaan we los op de volgende wederom spectaculaire trails genaamde de Joe, The Nine Knight en de Wildkogel trail. Ik zal je een detailbeschrijving besparen maar kan je wel vertellen dat de genotfactor vandaag ook weer erg hoog lag. We delen deze dan ook weer graag met onze pechvogel die we weer met de lunch treffen samen met een honderdtal wespen die ook wel interesse lijken te hebben in onze Kaiserschmarren.
Nadat we nog 1x naar boven zijn gegaan besluit Martijn de geneugten van het hotel op te zoeken. Zelf verken ik nog een paar trails en sluit me daarna weer bij hen aan voor wederom een Oostenrijks genot. Dit keer in de vorm van een wienerschnitzel. Toen was een hele mooie week alweer ten einde. Ik hoop zoiets volgend jaar weer mee te maken want dit was met absoluut 1 van de mooiste bike trips die ik ooit maakte.
Tjeerd Govaert,
Reisleider EnduroWeek Salzburgerland
Houd je ook van afdalen, technische trails, jumps en alles wat bij Enduro (all-mountain) rijden komt kijken? Dan is de Enduro reis (Italië) in september echt iets voor jou. Wil je meer weten over wat Enduro rijden bij ons inhoudt? Lees dan even het artikel waarin Enduro gids Tjeerd dit uitlegt.
>>>>> Enduro Gravity Challenge <<<<<
Bekijk de diashow. Ondersteunt je Browser geen flash player? Bekijk dan de foto's op het Picasa webalbum.
